Ο νεροχύτης δεν άδειασε ποτέ

Καμιά φορά στο τέλος της ημέρας σκέφτομαι τι θα απαντούσα σε κάποιον που θα με ρωτούσε τι έκανα όλη ημέρα. Τον τελευταίο χρόνο, πολύ συχνά, το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι προσπαθούσα να αδειάσω το νεροχύτη από τα πιάτα, τα ποτήρια, τις κατσαρόλες και τα μαχαιροπίρουνα.  Ένας μαραθώνιος αγώνας που στην περίπτωση μου έχει πάντα έναν και μόνο νικητή και δεν είμαι εγώ. Κάτι μένει μέσα και η πικρή διαπίστωση ότι ο νεροχύτης δεν άδειασε ποτέ τελικά, είναι η αλήθεια που με ακολουθεί κάθε μέρα.

Πότε ξεκίνησε να γεμίζει ο νεροχύτης

Τις ημέρες της πρώτης καραντίνας υπήρχαν στιγμές που πίστεψα ότι η ζωή μου θα είναι πλέον κουζίνα – τραπέζι, τραπέζι-κουζίνα. Μαγείρευα – έστρωνα – έπλενα και πάλι από την αρχή. Τα παιδιά στο σπίτι, χωρίς δραστηριότητες και με μια όρεξη για φαγητό ασταμάτητη. Δεν προλάβαινα ούτε αυτούς, ούτε τα πιάτα που στοιβάζονταν. Το πήρα απόφαση κάποια στιγμή ότι δεν πρόκειται να δω τον νεροχύτη άδειο για παραπάνω από μισή ωρίτσα. Το σενάριο δε, να μην έχει τίποτα και στις δύο γούρνες δεν έπαιξε ποτέ. Από τότε η κατάσταση παραμένει το ίδιο τραγική.

“Πεινάω” η λέξη που φοριέται πολύ στο σπίτι μας

Όταν πέφτει ο ήλιος και σκοτεινιάζει, έχω μια ελπίδα ότι πλησιάζει η ώρα του ύπνου. Εκεί που αναθαρρώ και σκέφτομαι ότι μπορεί και να ξεμπέρδεψα για σήμερα, τσουπ εμφανίζεται κάποιος να ψάχνει να φάει γιατί λέει πείνασε.

-Πότε πρόλαβες να πεινάσεις πουλάκι μου;  Ούτε μια ώρα δεν έχει που έφαγες!

 -Ναι, αλλά εγώ πεινάω, μου λέει και ανοίγει κλείνει ντουλάπια, ψυγείο και φεύγει δήθεν γιατί το σπίτι μας είναι άδειο και δεν βρίσκει τιποτα.

-Στο καλό και να μας γράφεις, ψιθυρίζω εγω.

-Α, τελικά βρήκα τι θα φάω….. «κάνε μου ……….».

Και στο σημείο αυτό έχεις να διαχειριστείς την επιθυμία του παιδιού σου να φάει κάτι από τα χεράκια σου που ως γλυκιά μανούλα χαίρεσαι. Σε δεύτερο πλάνο έχεις την σκέψη ότι είσαι συν 1-2 πιάτα και τέλος την πρόβλεψη ότι σε 2 λεπτά θα έχουν κατέβει και οι άλλοι δύο που θα θέλουν να δοκιμάσουν από αυτό το κάτι ή από κάποιο άλλο γιατί τους άνοιξε η όρεξη.  Το συννεφάκι πάνω από το κεφάλι γράφει ήδη 3 πιάτα, 3 ποτήρια, ένα ταψί και λίγα μαχαιροπίρουνα, δηλαδή μια μπουγάδα ακόμη.

Όποιος θυμάται την Τασσώ Καββαδία στην ταινία «Η αμαρτία της ομορφιάς» που τρελαίνεται και αρχίζει να φωνάζει, έχει καταλάβει απόλυτα την κατάστασή μου εκείνη την ώρα.

Απόσπασμα από την καθημερινή τραγωδία… Ω Θεοί!!!!

Τα πιάτα γεμίζουν σαν να μην υπάρχει αύριο, τα ποτήρια του νερού δίνουν και παίρνουν. Αυτά είναι τα χειρότερα. Πολλαπλασιάζονται με ταχύτητα φωτός. Κανείς δεν θυμάται από ποιο είχε πιει πριν ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Και εγώ που τα βλέπω να αυξάνονται τα βάζω όλα στο πλυντήριο πιάτων και ξανά από την αρχή.

Σκέψου λέει να μην είχα πάρει πλυντήριο πιάτων, είπε και γέλασαν και οι βρύσες.  Συνήθως βάζω ένα την ημέρα και ένα ακόμη πλένω στο χέρι. Στο σημείο αυτό ας κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή για τις γυναίκες που μεγάλωσαν παιδιά χωρίς αυτές τις ανέσεις. 

Νύχτωσε νύχτα νύχτωσε

Δανείζομαι τους στίχους του αγαπημένου μου τραγουδιού για να δώσω μια κάποια γλαφυρότητα στην περιγραφή μου (συγνώμη Χάρη και Πάνο).

Και με τούτα και με τα άλλα φτάνει η νύχτα. Και εγώ στο νεροχύτη μου (δικαιούμαι το μου, διότι η σχέση μας τελευταία έχει γίνει πολύ στενή και χωρίς να το αποζητήσω απέκτησα αποκλειστικότητα). 

Προσπαθώ να τον αδειάσω για τελευταία φορά αλλά κάτι μέσα μου πάντα με σπρώχνει και αφήνω ένα-δύο, συνήθως κατσαρολικά. Δεν το κάνω επίτηδες απλά λίγο πριν το τελευταίο κομμάτι, το μέσα μου αρνείται να συνεχίσει και θεωρεί την υπόθεση «νεροχύτη» λήξασα. Εντάξει νίκησες, Ι quit!!!  Και όσο και αν μου αρέσει να βλέπω την κουζίνα μου καθαρή και τον νεροχύτη άδειο, τελικά ο νεροχύτης δεν άδειασε ποτέ εις τους αιώνες των αιώνων!

Αν έχετε βρει κάποιο tip που μπορείτε να προτείνετε ή μια σειρά από οικολογικά σκεύη μιας χρήσης ή οτιδήποτε που θα ελαφρύνει τη θέση και τη στάση κάθε πονεμένης νοικοκυράς απέναντι στο νεροχύτη της, παρακαλώ αφήστε μήνυμα από κάτω ή στείλτε στο email