Το λέγαμε καιρό…αλλά όλο το αναβάλλαμε, δουλειές, παιδιά, υποχρεώσεις παντός τύπου και το κέφι μειωμένο για έξοδο παρόλο που ξέρουμε πως κάθε φορά θα περάσουμε καλά και θα ξεχαστούμε για ώρες με συζητήσεις που επιτέλους δεν αφορούν τα διαβάσματα, τα μαλώματα, τα κλάμματα και όλα τα γνωστά.
Έίναι περίοδοι που κανονίζουμε να βρισκόμαστε συχνά και μαζεμό δεν έχουμε, άλλες που πρέπει να υπάρχει κάτι γιορτινό στην ατμόσφαιρα που συνεπάγεται τον ερχομό των άσωτων και ξενιτεμένων φιλενάδων που συνεπάγεται συχνές ακούραστες εξόδους για μέρες πολλές και άλλες που κανονίζουμε κανονίζουμε και το καταφέρνουμε μετά από καιρό τελικά. Αλλιώς καλά να ειναι τα τηλέφωνα, το messenger, τα e-mail, για να κρατάμε την επαφή, βέβαια να πω οτι ευτυχώς η επικοινωνία με τους παραπάνω τρόπους ειναι καθημερινη.
Έξοδος λοιπόν μετά απο καιρό! Στην αρχή τα γνωστά, οι δυο συνεπείς την ώρα που έχουμε ορίσει, η μια μετά απο λίγο, α νατη και η τελευταια πάντα αργοπορημένη (δεν περιμέναμε κάτι άλλο), τελικά μαζευτήκαμε. Προσπαθώντας να συντονιστούμε με τις χαιρετούρες, το κρασί, το μενού, συμβαίνει εκείνο το σκηνικό που ξέρεις οτι τώρα θα ξεκινήσει η βραδιά και θα χαλαρώσουμε και γελάσουμε. Γιατι η “τελευταια πάντα αργοπορημενη” το εχει τόσο εύκολο να της συμβαίνουν και να προκαλεί (στον εαυτό της και στους άλλους) διάφορα ευτράπελα, η καθημερινή ιστορία της ζωής της… Συζητήσεις επί συζητήσεων, νέα που έχουν αναφερθεί τηλεφωνικά αλλά τώρα που τα λέμε face to face είναι διαφορετικά πως να το κάνουμε, φωτογραφίες με τα χαμόγελα της ευτυχίας (γιατί οι ωραίες στιγμές πρέπει να αποτυπώνονται και είμαστε εννοείται ψωνάρες), φαγητό μέχρι σκασμού και γέλια ατελείωτα! Πάλι εμάς κοιτάνε, δεν πειράζει, είμαστε χαρούμενες, τι θέλετε? Ενοχλούμε; δεν ενοχλούμε…!
Και παρόλο που κάποια στιγμή άρχισε να βγαίνει η κούραση της ημέρας και κάποιες απο μας σκεφτόντουσαν οτι δούλευαν την επομένη και άνετα αν αφήναμε τον εαυτό μας θα χασμουριόμασταν κανονικότατα, δεν θέλαμε να φύγουμε και το τραβήξαμε ως εκεί που μπορούσαμε. Και όταν κάποια στιγμή ακουμπήσαμε όλες κατά πίσω (σκασμένες απο το φαγητό και τα γέλια) δημιουργώντας ενδεχομένως ενός λεπτού σιγή και ακούστηκε απο την μια χαμηλόφωνα “τι καλά κάναμε και βγήκαμε!” σκάσαμε μεταξύ μας χαμόγελα συναίνεσης και ικανοποίησης…Ναι ήταν πολύ ωραία κοπελιές μου!!!
Τι θέλω να πω; Τιποτα ιδιαίτερο και άγνωστο σε όλους σας. Όλοι ξέρουμε πόσο σημαντικό είναι να περνάμε χρόνο και να κάνουμε πράγματα με ανθρώπους που αγαπάμε και ταιριάζουμε, έξω απο τον πολύ στενό οικογενειακό μας κύκλο. Απλά ήταν μια όμορφη βραδιά για την παρέα μας και το μοιράστηκα μαζί σας με σκοπό να σας ενεργοποιησω να κάνετε το ίδιο σύντομα, στην περίπτωση που το έχετε αμελήσει.