Έφτασε η χρονιά που τη τούρτα σου στολίζουν 40 κεράκια. Και ενώ εσύ έχεις μεγάλη χαρά, μέχρι και πάρτυ θέλεις να οργανώσεις, αρχίζει η γνωστή καζούρα: « Καλά, ακόμα γιορτάζεις τα γενέθλιά σου;», « Τολμάς και λες την ηλικία σου;» και άλλες τέτοιες μπούρδες.
Ε, ναι, λοιπόν τα γιορτάζω , γιατί είμαι χαρούμενη και ευγνώμων για κάθε ένα από τα σαράντα κεράκια της τούρτας μου. Σίγουρα δεν έχω καταλάβει πως πέρασε ο καιρός και αν με ρωτήσεις θα σου πω ότι μόλις χθες τελείωσα το πανεπιστήμιο και ευτυχώς που υπάρχουν τα παιδιά μου και βλέποντάς τα να μεγαλώνουν συνειδητοποιώ ότι μάλλον η περίοδος του πανεπιστημίου και των σπουδών ήταν τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια πριν.
Μπορεί όντως, επειδή μεγαλώνω, κάποια μέρη του σώματός μου να είναι μερικά εκατοστά πιο κάτω, να έχουν φανεί οι πρώτες ρυτίδες , το ραντεβού με την κομμώτρια να έχει γίνει μηνιαίο και ο δερματολόγος να είναι ο καλύτερός μου φίλος. Οι εμπειρίες όμως και η ωριμότητα που ήρθε με τα χρόνια έφερε δώρα πολύτιμα : αυτοπεποίθηση, αυτογνωσία, δύναμη ψυχική, που ώρες ώρες απορείς που ήταν κρυμμένη, ανθρώπους και σχέσεις που άντεξαν στο χρόνο και πλέον είναι φίλοι πιστοί και πολύτιμοι.
Το βλέπω και στις φίλες μου πως τώρα που καβατζάρουμε τα σαράντα είμαστε στα καλύτερά μας. Ξέρουμε ποιες είμαστε, τι θέλουμε και από ποιον το θέλουμε. Επιμένουμε να είμαστε μέσα σε όλα και να κάνουμε πράγματα που δεν είχαμε τολμήσει ή σκεφτεί πιο πριν. Νιώθουμε πιο δημιουργικές, πιο σίγουρες για όσα θέλουμε και μπορούμε. Πραγματικά είμαστε στα καλύτερά μας.
Για όσες, λοιπόν, θα σβήσετε σύντομα τα σαράντα κεράκια σας, σας προτείνω να τα γιορτάσετε με την καρδιά σας και με τους ανθρώπους που είναι δίπλα σας.
Ι love my 40 years λέω και το εννοώ!!!
