Με λένε Αποστολία και σήμερα γιορτάζω

Η αλήθεια είναι ότι μέχρι πριν λίγα χρόνια το όνομα Αποστολία δεν υπήρχε στα τεφτέρια με τα γυναικεία ονόματα σε αντίθεση με την αντρική version που είναι πολύ γοητευτική «Απόστολος, Αποστόλης».

Θυμάμαι μικρή όταν με ρωτούσαν από πού βγαίνει το όνομα μου δε μου άρεσε που έλεγα «Αποστολία» και ακολουθούσε το γνωστό «α ναι;». Ναι ναι αλλά με φωνάζουν Λίνα, έλεγα εγώ και αποπροσανατόλιζα την κουβέντα για να ξεχάσουμε από πού ξεκινήσαμε.

Η γιαγιά Αποστολία που τη φώναζαν κυρά Αποστολία ήταν τόσο αγαπημένη που σε αυτήν το όνομα έμοιαζε απόλυτα ταιριαστό. Την έλεγα ότι όταν γίνω γιαγιά θέλω να με φωνάζουν και μένα κυρα Αποστολία, αλλά προς το παρόν το Λίνα ήταν μια χαρά. Ίσως βέβαια το Λία θα ήταν πιο λογικό λόγω κατάληξης αλλά never mind never mind.  

Η γιαγιά μου αν και μου άλλαξε αυτή το όνομα, μεγαλώνοντας ήθελε να με φωνάζoυν Αποστολία  και μου έλεγε πόσο τυχερή ήμουν που είχα όχι έναν αλλά 12 αγίους να με προστατεύουν. Αυτό πάντα έδινε ένα extra bonus στην σκέψη μου σε σχέση με το όνομα.

Όσες Αποστολίες ήμασταν (δεν ήξερα καμία άλλη βασικά, υποθέσεις κάνω) το είχαμε αλλάξει και απλοποιήσει για να είναι πιο εύηχο. Λίνα, Λία και δεν ξέρω τι άλλο. ΄Έτσι και εγώ έγινα Λίνα και στις 30 Ιουνίου που γιόρταζα δεν με θυμόταν ούτε η μαμά μου που λέει ο λόγος.  Αυτοπαρουσιαζόμουν ως εορτάζουσα για να παίρνω τις ευχές. Άσε που ήταν κλειστά και τα σχολεία οπότε δεν κερνούσα και δεν έπαιρνα χαιρετούρες και φιλιά (άλλο τραύμα και αυτό).

Πάντα όμως έρχεται μια ευκαιρία για να αναγνωριστεί το όνομα. Ας μην ξεχάσουμε “το όνομά σου Αναστασία” που ξαφνικά όλες οι Τασούλες, Σούλες, Λίτσες έγιναν ξακουστές Αναστασίες.

Για τις Αποστολίες λοιπόν έσκασε η Αποστολία Ζώη (τραγουδίστρια κάποιας εποχής) και γίναμε όλες Αποστολίες με το όνομα. Βέβαια ήταν αργά για αλλαγή πλεύσης και έμεινα η Λίνα, το Λινάκι το Λινιώ που χαίρεται πια όταν λέει ότι την λένε Αποστολία και στα γεράματα θα γυρίζει μόνο στο κυρα Αποστολία και ουχί στο κυρα Λίνα.

Αυτό βέβαια έχει σαν συνέπεια να αυτοπαρουσιάζομαι και πάλι και να αυτοσυστήνομαι για λίγες ευχούλες μεν πολύτιμες πάντα δε.

Με λένε Αποστολία και σήμερα γιορτάζω.   

Υ.Γ Η φωτογραφία είναι μια αυθόρμητη σκηνή όπου τραβάω την κοτσίδα μου (αν είχα και πιο πολλές θα τις τραβούσα όλες πια) ενώ ο αγαπημένος μου φωτογράφος Βασίλης Κοβλακάς με φωτογραφίζει!