Επειδή σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ ακόμη
Προτείνει το βιβλιοπωλείο Μανιφέστο
Καθώς πλησιάζει η 14η του Φλεβάρη, δεν μπορώ να αντισταθώ.
Ενδίδω, λοιπόν, και τιμώ «την ημέρα των ερωτευμένων» με την πρόταση ενός βιβλίου αφιερωμένου στην ερωτική ποίηση.
«Επειδή σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ ακόμη» μια ανθολογία ποιημάτων για την αγάπη και τον έρωτα, που επιμελήθηκε ο Γιάννης Η. Παππάς και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Αρχαιότητα, ηρωικά ποιήματα, ιπποτικά μυθιστορήματα, κρητικό θέατρο, δημοτική παράδοση, νεότερη ποίηση: μια πανδαισία στίχων από την ελληνική γραμματεία ταξιδεύουν τον αναγνώστη από τη γλύκα της πρώτης αγάπης ως το στερνό φιλί, από το παράφορο σαρκικό πάθος ως την αγάπη που αντιστέκεται στο πέρασμα του χρόνου και βαθαίνει, από την περιγραφή των θέλγητρων μιας κόρης ή ενός παλικαριού ως την αγάπη την ασώματη…
Επέλεξα ένα ποίημα της Μαρίας Πολυδούρη, το οποίο έχει μελοποιήσει ο Δημήτρης Παπαδημητρίου κι έχει ερμηνεύσει η Ελευθερία Αρβανιτάκη, για να κλείσω και να σας βάλω στο κλίμα της Γιορτής της Αγάπης.
Γιατί μ’αγάπησες
Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες σε περασμένα χρόνια. Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα και σε βροχή, σε χιόνια, δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες. Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα, μόνο γι’ αυτό είμαι σαν κρίνο ολάνοιχτο κι έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα, μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου. Μόνο γιατί τα μάτια σου με κοίταξαν με την ψυχή στο βλέμμα, περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο της ύπαρξής μου στέμμα, μόνο γιατί τα μάτια σου με κοίταξαν. Μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες και στη ματιά σου να περνάει είδα τη λυγερή σκιά μου ως όνειρο να παίζει, να πονάει, μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες. Γιατί διστακτικά σαν να με φώναξες και μου άπλωσες τα χέρια κι είχες μέσα στα μάτια σου το θάμπωμα -μια αγάπη πλέρια γιατί διστακτικά σαν να με φώναξες Γιατί, μόνο γιατί σ’ εσέναν άρεσε γι’ αυτό έμειν’ ωραίο το πέρασμά μου. Σα να μ’ ακολουθούσες όπου πήγαινα σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου. Μόνο γιατί σ’ εσέναν άρεσε. Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα γι’ αυτό η ζωή μου εδόθη. Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη μένα η ζωή πληρώθη. Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα. Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια. Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια, μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου. Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ αγάπησες έζησα, να πληθαίνω τα ονείρατά σου, ωραίε που βασίλεψες κι έτσι γλυκά πεθαίνω μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες.
Από τη συλλογή «Οι τρίλλιες που σβήνουν»
Περισσότερες λεπτομέρειες για το βιβλίο θα βρείτε εδώ.
