Θα μπορούσε να λείπει το φθινόπωρο από τις εποχές

Τώρα που τελειώνει ήρθε η ώρα να το ομολογήσουμε όλοι μαζί. Δεν είναι εποχή αυτό. Ένα τουρλουμπούκι από ότι ξέμεινε από το καλοκαίρι και ότι θα έρθει με το χειμώνα. Δηλαδή, θα μπορούσε να λείπει το φθινόπωρο από τις εποχές;

Μα είναι ερώτηση αυτή; Βεβαίως θα μπορούσε να λείπει και μάλιστα δεν θα έλειπε σε κανέναν πιστεύω εκτός από κάτι ρομαντικούς φωτογράφους και ποιητές. Διότι τι είναι το φθινόπωρο; Μια μίξη από καλοκαίρι – χειμώνα και νομίζει ότι κάτι είναι. Από πού να το πιάσω και να μην συγχυστώ;

Μπαίνει ο Σεπτέμβριος και νομίζεις ότι είναι ακόμη κατακαλόκαιρο. Τελείωσε ή δεν τελείωσε το καλοκαίρι αγαπητέ μου φθινόπωρε; Ε; Εσύ τώρα γιατί δεν μας αφήνεις να μπούμε στο πρόγραμμά μας και μας τσιγκλάς και μας εκνευρίζεις και μας τη σπας βεβαίως βεβαίως με τα παιχνίδια σου; Και ενώ παλεύουμε να συνηθίσουμε το άνοιγμα των σχολείων, την επιστροφή στην καθημερινότητα και τόσα άλλα σκάνε οι ακτίνες του ήλιου από παντού να σου γαργαλάν το βλέμμα και χάνεις τα μυαλά σου και τα ξαναβρίσκεις και τα ξαναχάνεις. Μα είναι δουλειά αυτή που ανοίγουμε κάθε Σεπτέμβρη;

Λες θα έρθει ο Οκτώβριος θα σφίξουν τα κρύα και ο εγκέφαλος θα έρθει στα ίσα του. Σπίτι, δουλειά,  δρομολόγια και όλα καλά. Σκέφτεσαι να κάνεις και τις ντουλάπες να αλλάξεις τα ρούχα για να μην τραβάς ένα από πάνω, ένα από κάτω, ένα από δεξιά , ένα από αριστερά. Να υπάρχει μια σειρά και στα ρούχα πλέον, αφού είπαμε ότι μπαίνουμε σε πρόγραμμα το φθινόπωρο. Το είπαμε αλλά δεν το κάναμε.  Και με αυτά και με τα άλλα, ξεκινάς κάθε πρωί από το σπίτι με κοντομάνικο, ζακετούλα  και μπουφάν για να καταλήξεις με το κοντομάνικο όλη μέρα και κάπου εκεί το βραδάκι να χρησιμοποιήσεις και τη ζακετούλα σου για να αποτελειωθούν τα νεύρα σου.  Ο εκνευρισμός σου,  που δεν ξέρεις τι καιρό θα έχει κάθε μέρα και μαντεύεις ή φοράς ό,τι σε φωτίσει ο πανάγαθος, μεγάλος. 

Η ανωμαλία του φθινοπώρου φαίνεται στις αυλές των δημοτικών όπου η βερμούδα με μπουφάν από πάνω είναι πολύ must. Για αυτό το λόγο προτιμάς  το χειμώνα που θα φορέσεις  τα μπουφανάκια σου, τα χοντρά σου ρουχαλάκια, τα αρβυλάκια σου, τις μποτούλες σου και θα είσαι μια χαρά.  Αυτό το καρναβάλι που ζούμε κάθε φθινόπωρο μας κουρ΄άζει.  

Εμ το άλλο; Ποιοι είναι οι μήνες που αφήνεσαι και τρως πιο πολύ;  Οι φθινοπωρινοί. Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι σκέφτεσαι ότι αργεί το επόμενο καλοκαίρι και ξαλαφρώνεις και τρως. Φτάνουν και τα Χριστούγεννα και αποτελειώνεσαι και δεν μαζεύεσαι μετά. Έρχεται η άνοιξη και τρέχεις να σώσεις ότι σώζεται. Από πού είπαμε ότι ξεκίνησε η κατρακύλα; Από το Φθινόπωρο (Οκτώβρη – Νοέμβρη).

Ο δε Νοέμβριος κυλά με την προσμονή του Δεκεμβρίου και εντέλει των Χριστουγέννων. Εν ολίγοις περιμένουμε να περάσει για να έρθει ο αγαπημένος μας μήνας, ο μήνας των γιορτών. Άρα ούτε νόημα ύπαρξης έχει και αυτός.

Θα μπορούσε να λείπει το φθινόπωρο από τις εποχές ή έστω να διαρκεί μια εβδομάδα. Ίσα ίσα δηλαδή να μην πάθει σοκ ο οργανισμός  από το μπικίνι στο μπουφάν. Κατά τα άλλα από μένα είναι ΟΧΙ.

Για κάποιους βέβαια θεωρείται πολύ ρομαντική εποχή.  Μαραζώνει η φύση και μας φαίνεται ρομαντικό; Τι να πω! Όλα τα στοιχεία του φθινοπώρου δείχνουν ένα μελαγχολικό πρόσωπο που να με συγχωρείτε αλλά δεν το θέλω στη ζωή μου. Μπορώ να μαυρίσω και μόνη μου. Ας μη μιλήσουμε για την περίοδο που ξεκινάει να βρέχει και για δυο – τρεις μέρες μουχλιάζουμε χωρίς σταματημό.

Το μόνο που μπορώ να θεωρήσω ότι κρατάει το φθινόπωρο ζωντανό στο χάρτη των εποχών και μπορώ να το δω και εγώ με κάποια συμπάθεια είναι το χρώμα που παίρνει η φύση. Είναι γεγονός ότι οι φθινοπωρινές φωτογραφίες τοπίων είναι μοναδικές. Το κιτρινοκαφέ χρώμα των φύλλων που απλώνονται σαν ένα απαλό στρώμα στη γη είναι ο λόγος που υπάρχει νομίζω τελικά.

Το φθινόπωρο και η άνοιξη είναι δυο εποχές αμφιλεγόμενες. Παρόλα αυτά η άνοιξη είναι μια χαρούμενη εποχή και δημιουργική. Ανθίζουν τα φυτά, μεγαλώνει η ημέρα, ο ήλιος λάμπει ολημερίς και για αυτό την αγαπάμε πολύ.

Θα μπορούσε να λείπει το φθινόπωρο από τις εποχές και αυτό είναι η επίσημη πρότασή μου.