4 + 1 λόγοι που μια μαμά δεν θυσιάζει τη σοκολάτα της

Μια σκέψη μου πριν κάνω παιδιά ήταν αν θα μπορώ να μοιράζομαι μαζί τους κάτι που μου αρέσει πολύ. Έβλεπα τη γιαγιά μου να απαρνείται οποιαδήποτε ευχαρίστηση προκειμένου να ικανοποιηθεί ο δικός μας ουρανίσκος και απορούσα. Θεωρούσα τόσο μεγαλειώδες αυτό που έκανε που τρόμαζα στη σκέψη ότι όταν γίνω μαμά θα πρέπει να θυσιάζω τη σοκολάτα μου (για μένα το ύψιστο αγαθό επί γης) για χάρη των παιδιών μου. 

Θα σας δώσω ένα παράδειγμα για να γίνω πιο σαφής. Έχω κάνει πατάτες τηγανιτές και τις μοιράζω σε όλους δίκαια. Αφού τρώνε τις δικές τους τα παιδιά θέλουν και άλλες και δεν έχω. Τι κάνω; Αν δεν έχω τσακίσει τις δικές μου (απίθανο), μηδενίζω τον εγωισμό μου (πάτο),  κάνω την καρδιά μου πέτρα, θυμάμαι αυτό που έλεγε η γιαγιά σου (εγώ χορταίνω να βλέπω εσάς να τρώτε!!) και τους μοιράζω τις δικές μου. Μέχρι εδώ πολύ καλά. Αυτό μπορώ να το κάνω για όλα. Ή σχεδόν για όλα. Για την ακρίβεια για όλα εκτός από τη σοκολάτα. 

Έχει ανακαλύψει ο μικρός στο συρτάρι μια σοκολάτα και έρχεται περιχαρής να στη δείξει. Με τα πολλά μαζεύεστε 4 γύρω από μια σοκολάτα για να φάτε όλοι από λίγο. Πρέπει η μαμά να βγει από τη μοιρασιά ή όχι; Αυτό είναι το δίλλημα που ταλανίζει την chocoholic μάνα κατά καιρούς. 

Σε αυτό το σημείο ντρέπομαι αλλά θα το πω. Μου είναι αδύνατον να θυσιαστώ. Δεν μπαίνω στην διαδικασία να μοιράσω σοκολάτα αν δεν εξασφαλίσω το μερίδιο μου!! Εννοείται ότι θα δικαιούμαι σίγουρα και κάτι παραπάνω λόγω του κόπου για την μοιρασιά (κόψε, πάρε). Και το θεωρώ και απόλυτα δίκαιο. Δηλαδή συγνώμη γιατί πρέπει να μη φάει η μανούλα  για να φάνε περισσότερο τα παιδιά; Υπάρχουν 5 λόγοι τουλάχιστον που συνηγορούν στο ότι αυτή είναι η ορθή πρακτική βεβαίως βεβαίως και απαριθμώ παρακάτω:

Πρέπει

1. Να μην τρώνε τα παιδιά πολλά γλυκά (δόντια, κιλά, ζάχαρο). Η υγεία των παιδιών μας πάνω από όλα. 
2. Να μάθουν να μοιράζονται. Η μανούλα οφείλει να μεταλαμπαδεύσει αυτές τις αρετές στα παιδιά της και το κάνει με όποιον τρόπο. 
3. Να μάθουν να είναι δίκαια απέναντι στους άλλους (είμαστε 3, η μοιρασιά διά 3, είμαστε 4, η μοιρασιά διά 4 κοκ). Όχι είμαστε 4 και μοιράζουμε στα 3. Ο 4ος τι θα απογίνει σε αυτή τη ζωή; Και ειδικά αν αυτός ο 4ος είναι η πολυαγαπημένη μανούλα.
4. Να εκτιμούν αυτά που έχουν. Να τρώνε το κομματάκι τους και να λένε και ευχαριστώ.  
5. Να μάθουν ότι σημασία έχει η ποιότητα και όχι η ποσότητα. ( τσιτάτο που θα τους χρειαστεί για μελλοντική χρήση).

Μετά από τα παραπάνω είναι προφανές ότι μοιράζομαι μαζί τους ό,τι πρέπει και αντέχω!! Επίσης, χωρίς ίχνος τύψης και χωρίς κανένα δισταγμό σας λέω ότι αυτά ισχύουν για τις σοκολάτες που είναι σε φανερό μέρος………. Αυτές που κρύβουμε στο αυτοκίνητο και τις εμφανίζουμε όταν κοιμηθούν τις απολαμβάνουμε μόνες, κομμάτι – κομμάτι…να λιώνει στο στόμα και ευχαριστώντας το Θεό για τις στιγμές που μας χαρίζει!!!!