Γιατί να πας Σπέτσες;

Αν αναρωτιέσαι γιατί να πας Σπέτσες σου έχω μια μικρή περιγραφή του νησιού. Αν σε πείσω θέλω αμυγδαλωτά αν δεν σε πείσω εσύ θα χάσεις. Βέβαια η Ελλάδα είναι μια ευλογημένη χώρα με πάρα πολλά νησιά και τόση ομορφιά που όπου και να πας θα είναι ωραία. Το θέμα μας όμως είναι γιατί να πας Σπέτσες!!!

Γενικά

Οι Σπέτσες είναι ένα νησί με μια αρχοντιά που την καταλαβαίνεις με το που φτάνεις. Τα μεγάλα πλακόστρωτα στο λιμάνι με τα ψηλά φώτα δημιουργούν μια φινετσάτη εικόνα σαν καρτ ποσταλ. Τα παγκάκια μπροστά στο άγαλμα της Μπουμπουλίνας, είναι το μέρος που μπορείς να κάτσεις και να κοιτάς τη θάλασσα μέχρι να σου κόψει το βλέμμα το παϊτόνι (για εμάς)- άμαξα (για αυτούς) που θα περάσει. Κάνε το ένα απογευματόβραδο που θα έχει πέσει ο ήλιος και θα με θυμηθείς.

Γιατί να πας Σπέτσες, γιατί είναι αρχοντικό νησί

Πώς φτάνεις στο νησί

Ο δρόμος για τις Σπέτσες εύκολος και σύντομος αν μένεις Αθήνα. Ξεκινάς από τον Πειραιά και σε 3 ώρες είσαι στο νησί. Αν πας από Πόρτο Χέλι είσαι στο 10λεπτο και Αθήνα – Πόρτο Χέλι άλλες 3 ωρίτσες. Μη κοιτάς εσύ βορειοελλαδίτη που θα κάνεις επιπλέον 6-8-10 ώρες να φτάσεις στον Πειραιά. Άλλωστε θα μπορούσες να πάρεις αεροπλάνο αλλά εσύ προτιμάς να τσεκάρεις τις αντοχές σου στο τιμόνι. (ένα δάκρυ κύλησε από τα δυο μου μάτια διότι όπως και να το κάνουμε μας πνίγει το άδικο εμάς του πάνω μαχαλά).

Πώς μετακινείσαι στο νησί

Στις Σπέτσες φτάνεις χωρίς αυτοκίνητο. Έτσι στο νησί κινείσαι με πόδια, ποδήλατο και μηχανάκι που μπορείς να νοικιάσεις, ταξί ξηράς, θαλάσσιο ταξί για παραλίες και άμαξα για ρομαντικές βόλτες από τη μία άκρη στην άλλη του νησιού.

γιατί να πας Σπέτσες, γιατί θα κάνεις ρομαντικές βόλτες με την άμαξα

Αξίζει να το περπατήσεις το νησί. Περπάτημα μέχρι να βγάλεις φουσκάλες στα πόδια, γιατί αν δεν περπατήσεις σε ένα τέτοιο μέρος με θέα από τη μία τη θάλασσα και από την άλλη παραδοσιακά κτήρια, πού θα περπατήσεις; Να σημειωθεί εδώ ότι δεν πας διακοπές σε νησί με τακούνια και κωθώνια. Θέλει άνεση για να βγάλεις τα χιλιόμετρα.

Ξενάγηση

Μόλις κατεβαίνεις από το καράβι είσαι στο νέο λιμάνι του νησιού. Το κτήριο που αντικρίζεις όταν πλησιάζεις είναι το Ποσειδώνιο, το ξενοδοχείο – στολίδι του νησιού. Ακόμη και αν δεν μπορείς να μείνεις, μπορείς να πας για ποτάκι γιατί ο εξωτερικός του χώρος είναι πολύ όμορφος.

Εκεί και το άγαλμα της Μπουμπουλίνας και λίγο παρακεί το σπίτι της. Μυρίζει επανάσταση το νησί. Ανεμίζει η σημαία της επανάστασης «Ελευθερία ή Θάνατος» σε πολλά σημεία του νησιού, και τα κανόνια που κάποτε πολεμούσαν τον εχθρό είναι εκεί να σου θυμίζουν ότι το νησί έχει γράψει ιστορία.

Αν σου αρέσουν τα σοκάκια με τα μαγαζιά οι Σπέτσες έχουν και από αυτό. Μπορεί να μην είναι η πιο μεγάλη βόλτα που έχεις πάει σε νησί αλλά έχει όμορφα μαγαζιά περιποιημένα που σου δημιουργούν τη διάθεση να μπεις και να χαζέψεις. Κάπου εκεί πίσω θα βρεις και μια πλατεϊτσα με φαστφουντάδικα. Εκεί που περπατάς μέσα στα στενά του νησιού, σκάει μπροστά σου και σου ανοίγει η όρεξη από τις μυρωδιές (πίτσα, γύρο, κρέπες και όλες οι θερμίδες του κόσμου).

Οι άνθρωποι

Οι άνθρωποι του νησιού ευγενικοί, καλοσυνάτοι και με διάθεση να σε εξυπηρετήσουν και να σε βοηθήσουν σε ό,τι χρειάζεσαι. Αν δεις στο δρόμο σου κανένα ντόπιο παππού και τον ρωτήσεις κάτι, πάρε καρέκλα και κάτσε να ακούσεις την ιστορία του νησιού.

Φαγητό – Ποτό

Στις Σπέτσες έχει πολύ ωραία εστιατόρια αλλά και ταβέρνες παραδοσιακές. Μπορείς να φας από gourmet με θέα θάλασσα μέχρι τον τσιπουρομεζέ σου τον απλό. Για φαγητό θα πας είτε στο παλιό λιμάνι, είτε από την άλλη πλευρά στην… Κουνουπίτσα. Το τοπίο στο παλιό λιμάνι είναι πολύ γραφικό και προσφέρεται για βράδυ. Εκεί είναι και τα μπαράκια του νησιού για τη νεολαία και για όσους θέλουν να κλείσουν τη βραδιά με ποτάκι.

Για παραλία καλά πάω;

Γιατί να πας Σπέτσες αφού δεν έχει παραλίες είπαν κάποιοι. Σου έχω νέα και για τις παραλίες. Δεν έχει μία το νησί, έχει πολλές. Βότσαλο θέλεις, αμμουδιά θέλεις, οργανωμένη θέλεις, ανοργάνωτη θέλεις. Η πιο κοντινή παραλία του νησιού που ονομάζεται Καΐκι (περίπου 1,5 χλμ από το κέντρο) είναι εξαιρετική και από τιμές, service και πάνω από όλα από μουσική. Αν είσαι 40+ ο dj είναι ο φίλος σου από τα παλιά. Η παραλία είναι με βοτσαλάκι, το νερό γάργαρο μετράς και τις πέτρες αν θέλεις και …ντουζιέρα για ξέπλυμα με ζεστό νερό παρακαλώ.

Στις υπόλοιπες παραλίες του νησιού πας είτε με ταξί ξηράς, είτε νοικιάζεις μηχανάκι ή γουρούνα είτε με θαλάσσιο ταξί είτε με ένα από τα 2-3 καραβάκια που πάνε σε παραλίες. Το καθένα πάει σε άλλη παραλία οπότε αν μείνεις μέρες μπορείς οικονομικά να τις επισκεφτείς όλες ή έστω τις πιο πολλές.

Φυσικά έχεις χρέος στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου να πας στην παραλία των Αγίων Αναργύρων και από εκεί να ανέβεις από το μονοπατάκι και να μπεις στη σπηλιά του Μπεκίρη ή αλλιώς στη σπηλιά της νεράιδας σύμφωνα με την ταινία «Τζένη-Τζένη». Σε εκείνα τα νερά κολύμπησαν ο Μπάρκουλης με την Καρέζη τω καιρώ εκείνο και ερωτεύτηκαν. Υπάρχουν διάφοροι μύθοι για την σπηλιά και το νερό της, αν θα πιεις, αν θα κολυμπήσεις κλπ οπότε καλό είναι να ενημερωθείς πριν πράξεις.

*tip : Όταν μπαίνεις στη σπηλιά από την τρύπα και κατεβαίνεις τα σκαλάκια, μπορείς αν θες να μην μπεις καθόλου στο νερό και σκυμμένος να περπατήσεις σε ένα διαδρομάκι που πάει μέχρι την αμμουδιά.

Αναρωτιέσαι ακόμη γιατί να πας Σπέτσες ή έχεις βγάλει ήδη τα ακτοπλοϊκά;

Θα πας γιατί έχει μια αρχοντική ομορφιά το νησί, υπάρχει μια ηρεμία που σου χαρίζεται απλόχερα και γεμίζει η ψυχή σου και το μάτι, δε χρειάζεται να μπαινοβγαίνεις σε αυτοκίνητο, βλέποντας τις άμαξες νομίζεις ότι παίζεις σε ρομαντική ταινία εποχής, τρως πολύ καλά και κολυμπάς σε καταγάλανα αλλά και καταπράσινα νερά.

Φεύγοντας από τις Σπέτσες παίρνεις σίγουρα αμυγδαλωτά, δίνεις μια υπόσχεση στον εαυτό σου ότι θα ξαναγυρίσεις και πετάγεσαι στην Ύδρα που είναι δίπλα.

0 Shares