Μέχρι την μισή μπανάνα ή το μισό γάλα το πρωί είναι καλά. Όσο η ώρα πλησιάζει και καταλαβαίνει ότι θα πάει σχολείο το δάκρυ ανεβαίνει ανεβαίνει και κάπου εκεί λίγο έξω από το νηπιαγωγείο τα ματάκια υγραίνονται. Αυτό το ζει ο μπαμπάς που πάει τον Κωνσταντινούλη το πρωί στο σχολείο. Εγώ ζω την αναμονή και την αποχώρηση. Κάθε μεσημέρι ο Κωνσταντίνος κάθεται με το τσαντάκι…