Τρία φλουράκια κάθονταν

Μια φορά και έναν καιρό κρύο και βροχερό, ήταν ένα κορίτσι ξανθό πρασινομάτικο που όπου πήγαινε τύχαινε το φλουρί.  Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά τρία ήταν τα φλουριά που έτυχε. Τρόμαξε και η τύχη μαζί της και αποφάσισε να αλλάξει τα δεδομένα. 

Αν είχατε τύχει τρία φλουριά

Πως θα περιμένατε να σας πάει η χρονιά αν είχατε κερδίσει τρία φλουριά σε τέσσερις «το κοπή τη πίτα» που βρεθήκατε; Πάρτε λίγο το χρόνο σας, κλείστε λίγο τα μάτια σας και σκεφτείτε πόση χαρά παίρνετε όταν τυχαίνετε το φλουρί.  Τώρα πολλαπλασιάστε αυτή τη χαρά με το τρία και με αυτό το συναίσθημα κάντε σκέψεις τρελές και όνειρα.  Έτσι ήμουν τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο.  Και ευτυχώς να λες που ξεκίνησε ο κορωνοϊός και σταμάτησαν τα βασιλοπιτοπανηγύρια που συνήθως κρατάνε μέχρι το Πάσχα, διότι δεν ξέρω αν τύχαινα άλλο τι θα γινόταν στον κόσμο.

Για να επανέλθουμε όμως

Θέλω να πω ότι πίστεψα πως η χρονιά θα μου πάει όπως φαντάζεστε. Τελικά πήγε όπως επίσης φαντάζεστε. Το παρήγορο είναι ότι πήγε σε όλους έτσι οπότε δεν νιώθω μοναξιά στο βάθρο της γκαντέμω.  Πάντως θα ήταν φρόνιμο να μαζευτούμε εμείς που τύχαμε τρία φλουριά και πάνω, να μοιράσουμε τις ευθύνες για την τύχη των λαών.  Έτσι είμαστε εμείς τα ξανθά πρασινομάτικα, αναλαμβάνουμε και τις ευθύνες μας.

Τα πλάνα που έγιναν αεροπλάνα

Η αλήθεια είναι ότι όταν έτυχα και το 3ο φλουρί είχα αρχίσει να τρομοκρατούμαι, διότι κάτι φίλοι,  μου είπαν ιστορίες δικές τους προσωπικές για τη χρονιά που είχαν μαζέψει και αυτοί τα φλουριά από τις βασιλόπιτες που παρευρέθηκαν. Σκιάχτηκα λίγο διότι τα δυσάρεστα γεγονότα διαδέχονταν το ένα το άλλο και έλεγα μέσα μου «βρε λες;» αλλά με καθησύχαζα πάντα ότι αυτά συμβαίνουν στους άλλους και ουχί σε μένα. Τρόμαξα βέβαια και για να ξορκίσω την αρνητική σκέψη έκανα τα πιο πολλά πλάνα και σχέδια από κάθε άλλη χρονιά (ποια; εγώ, η πλέον απρογραμμάτιστη). Όπως καταλαβαίνετε φυσικά τα πλάνα γίνανε αεροπλάνα καρφωμένα στη γη.  Και αυτό ήταν μόνο η αρχή.  Ταξίδια ακυρώθηκαν, μαζώξεις απαγορεύτηκαν, αγκαλιές και πιασίματα επίσης,  έξοδοι μόνο για περπάτημα και ποδήλατο,  μάσκες, αντισηπτικά, μηνύματα χαμός και δεν περιγράφω άλλο.  

Το θετικό της ιστορίας είναι ότι είμαι εδώ και αφηγούμαι την ιστορία μου και ίσως αυτό να μην συνέβαινε αν είχα τύχει ένα ή δύο. Εγώ και τα τρία μου φλουριά αποχαιρετήσαμε το 2020 με την ευχή να μη ξανατύχω φλουρί. Αυτό συνεπάγεται ότι εμένα ξεχάστε με  από βασιλοπιτοπανηγύρια. Και αν ακόμη έρθει εκείνη η μαύρη ώρα που θα ξανατύχω, θα είμαι αυτή που θα ζητάει επανάληψη της φάσης.