
Όταν έξω από το σπίτι σου μαρσάρουν μηχανάκια
Τι κάνεις όταν έξω από το σπίτι σου μαρσάρουν μηχανάκια; Πολύ γενική ερώτηση όμως και επιδέχεται περαιτέρω διευκρινίσεις για να μπορέσουν να δοθούν και οι ανάλογες απαντήσεις.
Τον τελευταίο καιρό η μόνιμη ατάκα της Κατερίνας είναι ότι όταν κλείσει τα 16 θα πάρει μηχανάκι. Ένα πράγμα εύχεσαι να μη σου ζητήσει το παιδί σου όταν μεγαλώσει και αυτό είναι το μηχανάκι. Το Κατερινάκι όμως ανήκει στην κατηγορία των εφήβων που θα κοψοχολιάσουν τους γονείς τους πολλές φορές. Και αυτό που στα 16 μπορούν να βγάλουν δίπλωμα για μηχανάκι να το δούμε λίγο πιο σοβαρά κάποια στιγμή.
Έτσι λοιπόν, ένα πασχαλιάτικο μεσημέρι την ώρα που στρώνεις το τραπέζι, ακούς μαρσαρίσματα έξω από το σπίτι. Δεν συνειδητοποιείς το γεγονός αλλά βλέπεις την κόρη σου να βγαίνει στο μπαλκόνι να χαιρετήσει. Να χαιρετήσει; Και δώστου το μαρσάρισμα να συνεχίζει.
Εσύ, που είσαι πολύ διακριτική, κρύβεσαι πίσω από την κουρτίνα για να παρακολουθήσεις ποιος, τι, που, γιατί. Σκηνή από ελληνική ταινία. Ω Θεοί βαστάτε με θες να βροντοφωνάξεις αλλά κρατιέσαι να μην ξεφτιλιστείς. Σε εκείνο το 5′ μπορεί να έσπασες το φράγμα της ταχύτητας στην εναλλαγή των σκέψεων. Σκέψεις που κάνεις όταν έξω από το σπίτι σου μαρσάρουν μηχανάκια! Η μία μετά την άλλη σου καίνε τα μισά και πλέον εγκεφαλικά κύτταρα διότι συνειδητοποιείς ότι το κοριτσάκι αυτό με τα σγουρά μαλάκια και τα θαλασσομπλέ ματάκια μεγάλωσε.

Όσες σκέψεις διασώθηκαν…
- Πάει το παιδί μου μεγάλωσεεεεεεεεεε
- Τι έχω κάνει σαν μάνα;
- Τι φάση οι νεαροί;
- Δύο μηχανάκια κιόλας. Δεν μας έφτανε ο ένας…
- Και αν στο κορίτσι έρχονται δυο μηχανάκια στα αγόρια τι θα έρχεται; Στρατιά;
- Ε βέβαια, κάπως έτσι ξεσηκώνεται και θέλει μηχανάκι.
- Ευτυχώς δεν είναι ο μπαμπάς της εδώ.
- Αθώα μου πλάσματα δεν ξέρετε που μπλέξατε.
- Για να πω εγώ λίγες κουβέντες με τις μανούλες σας.
- Προκαλούν ή έτσι μου φαίνεται;
- Μμμμμ θράσος να το πω; Θα το πω.
- Ώστε και μηχανάκια και γκραν και γκρουν…
- Τώρα όντως μου συμβαίνει; Ακούω μαρσάρισμα ή με γελούν τα αυτιά μου;
- Καλά πότε ήταν που της έκανα κοτσιδάκια και δεν ήθελε; Τι ωραία ήταν τότε που διαφωνούσαμε για ασήμαντο λόγο.
- Εγώ στην ηλικία της….. Καλύτερα να μη θυμηθούμε τα δικά μου στην ηλικία της.
- Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, τώρα τον έλεγχο χάνουμεεεεε.
- Μα και αυτή τόσο άνετη πια. Εγώ θα είχα καταπιεί τη γλώσσα μου, θα κοκκίνιζα, θα το ‘παιζα ανήξερη.
- Λες να ανεβαίνει; Μπα, αποκλείεται, θα μου το έλεγε.
- Θα μου το έλεγε;;;
- Αυτό πρέπει να πετύχεις Λινάκι (με έμφαση και σύρσιμο στο τονισμένο ά).
Ένα γεια ήταν και πέρασε. Επανερχόμαστε στις θέσεις μας. Φου φου ένα δύο.
Στη συνέχεια ακολουθεί μια αδιάφορη ματιά στην κόρη για να δείξεις ότι είσαι εκεί και είναι όλα καλά. Έπονται δε, οι ερωτήσεις της ψύχραιμης μάνας #είμαιπολυανετηκαιτοδειχνω #not.
- ποιος ήταν; (τύπου δεν είδα καν, άσχετα αν ξέρω και τι χρώμα κάλτσα φοράνε)
- τα παιδιά
- (τα παιδιά από την Πάτρα;) πήραν μηχανάκι ε;
- αφού στο είπα
(μου το είπες αγάπη μου αλλά άλλο να το ακούς άλλο να το βλέπεις!)
Ο διάλογος με μία έφηβη είναι σύντομος και κοφτός. Λίγα και καλά και πάνω από όλα όχι #cringies.
Η πρώτη κρυάδα πέρασε. Δείξε ψυχραιμία όταν έξω από το σπίτι σου μαρσάρουν μηχανάκια και … προτίμησε κουρτίνες σε ανοιχτό χρώμα με χοντρή ύφανση για να μη δίνεις στόχο.

