Συναυλία Χαρούλη 22-6-2016

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος όταν το Φαράγγι της Πετρούσας βγάζει το πρόγραμμα των εκδηλώσεών του (συναυλίες – παραστάσεις κλπ) διαλέγουμε με τις φίλες μου μία ωραία συναυλία να πάμε έτσι για το καλό του καλοκαιριού κάτι σαν τάμα!!!! Φέτος αποφασίσαμε λοιπόν να πάμε στον Χαρούλη για τον οποίο άκουσα τόσα πολλά καλά που ήμουν και λίγο περίεργη να δω αν ανταποκρίνονται όλα στην αλήθεια.

Η σχέση μου με τον Χαρούλη μπορεί να χαρακτηριστεί και τυπική. Δηλαδή ούτε φαν τρελή είμαι, ούτε τον ξέρω και τον ακούω χρόνια. Θυμάμαι πριν κάνα δυο χρόνια που είχε ξαναέρθει είχε βουήξει ο ντουνιάς και μετά ακούγοντας τραγούδια στο youtube έπεσα πάνω του, μου άρεσε η μουσική πολύ, μετά η φωνή του που έχει αυτήν την ιδιαίτερη χροιά και φυσικά ο στίχος που κάθε κουβέντα είναι μαχαιριά στην καρδιά!! Και ήρθε η Τετάρτη 22-6-2016.
Ξεκινήσαμε εγώ , η Μαρία, η Νίκη και η Κάτια. Φτάνοντας εκεί κόσμος πολύς περίμενε στην ουρά. Μπήκαμε και εμείς στην ουρά και με κέφι, χαρά και χιούμορ πολύ περιμέναμε ένα μισάωρο και άρχισε να μπαίνει ο κόσμος. Δυστυχώς όταν μπήκαμε οι καλές οι θέσεις ήταν πιασμένες οπότε καθίσαμε ψηλά και μακριά. Δεν μας πείραξε βέβαια καθόλου γιατί βλέπαμε σχετικά καλά. Η συναυλία ξεκινούσε 9:30 και το αγόρι βγήκε στις 9:35 (το πρώτο που εκτιμάς στον καλλιτέχνη). Ενώ ο κόσμος έμπαινε ακόμη, ενώ θα μπορούσε να το παίξει ντίβα βγήκε στην ώρα του. Τι να πω από εκεί και πέρα. Τα λόγια φτωχά να περιγράψουν έναν άνθρωπο που επί 3 ώρες δεν έφυγε από την σκηνή ούτε για 1 λεπτό (ούτε για κατούρημα βρε αδερφέ). Απίστευτη μουσική, φοβερό πάντρεμα παραδοσιακής μουσικής και ροκ, παραδοσιακά όργανα που δεν θα φανταζόσουν ποτέ ότι θα μπορούσαν να σου διεγείρουν τον εγκέφαλο τόσο και να σε κάνουν να χτυπιέσαι (τα μπούντια τα μελανιάσαμε από το χτύπημα έτσι για να έχουμε το ρυθμό) όπως γκάιντα, κλαρίνο, φυσαρμόνικα. Ο Χαρούλης φιλικός, πρόσχαρος, ομιλητικός, ζωντανός εβίβες πολλές με τα κοπέλια και μια ενέργεια που έβγαινε από μέσα του και είχε συνεπάρει όλο το φαράγγι. Ο άνθρωπος το ζούσε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Και όταν μετά από τρεις ώρες του ζητούσανε κι άλλο βγήκε και είπε χωρίς μουσική ένα τραγούδι ακόμη. Αυτόν το λες καλλιτέχνη!!!!
Και φυσικά ένας τρελός όπως συνήθως σε κάθε συναυλία, αυτός που κλέβει την παράσταση. Και το όνομα αυτού Κώτσος (έτσι τον είπε), Κωνσταντίνος Πιστιόλης το επίσημο. Ο άνθρωπος είναι τρελός κανονικός, έπαιζε το ένα πνευστό μετά το άλλο, άφηνε την γκάιντα, έπιανε το κλαρίνο και ότι άλλο κυκλοφορούσε σε πνευστό. Κίνηση, ρυθμό, ενέργεια απλά μοναδικός!!!
Μη μιλήσω για τα κόκαλά μας που θα τα μαζεύαμε με το κουταλάκι αν δεν τελείωνε η συναυλία. Με μαξιλαράκια και παρόλα αυτά ο κώλος μας έγινε πλακέ. Η μέση-πλάτη θέλει μια εβδομάδα στρώσιμο τώρα. Αλλά χαλάλι τους, άξιζε κάθε λεπτό!!!!!
Συστήνω ανεπιφύλακτα αν είναι να πάτε σε μια συναυλία φέτος να είναι στου Χαρούλη….εμπειρία!!!! Εγώ μετά από την συναυλία θέλω πρώτον να πάω σε έναν κρητικό γάμο και δεύτερον να πάω να μάθω κρητικούς χορούς!!!!

Άντε εβίβες κοπέλια!!!! Και του χρόνου !!!!

“