Σκέφτομαι & Γράφω

Πέρασαν κιόλας 11 χρόνια…Χρόνια πολλά Κατερινούλα!!!

Εκείνο το κρύο χειμωνιάτικο πρωινό  13 Δεκεμβρίου 2005 στις 8 παρά, άκουσα ένα κλαματάκι που έμελε να αποτελέσει το πέρασμα από την ξένοιαστη και ανέμελη ζωή, στη ζωή της μαμάς.  Μια ζωή που όσα και να σε έχουνε πει δεν μπορείς να φανταστείς ούτε τα δύσκολά που θα σου έρθουν, ούτε και τις χαρές που θα γευτείς που ευτυχώς είναι τόσες πολλές που τα ξεχνάς όλα. Και μιλάω για πολύ μικρά πράγματα που κάνουν μια μαμά ευτυχισμένη, ένα χαμόγελο, ένα φιλί, μια λέξη, μια ζωγραφιά και τόσες άλλες καθημερινές στιγμές που σε αποζημιώνουν για ότι αρνητικό έχεις σκεφτεί .

Δεν θα πω την κλασική ατάκα κάθε συνεντευξιαζόμενης μάνας, ότι δηλαδή ήταν η πιο ευτυχισμένη μου στιγμή όταν την αντίκρισα.  Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ούτε το κουράγιο, ούτε την ψυχολογία τις πρώτες μέρες.  Εξυπηρετούσα τις βασικές ανάγκες του μωρού με άγχος για όλα, με πλήρη άγνοια και με δάκρυα μόνιμα στα μάτια περνώντας επιλόχεια καταθλιψάρα. Άρα θα ήταν ψέμα να πω ότι ήμουν πολύ ευτυχισμένη. Η αλήθεια όμως είναι ότι περνώντας οι μέρες και συνειδητοποιώντας το θείο δώρο, του να έχω ένα υγιέστατο μωρό στην αγκαλιά μου μάλλον ευγνώμων ένιωθα πρώτα και μετά ευτυχία.

Αυτή λοιπόν είναι η Κατερίνα, η πρώτη αγάπη και παντοτινή όπως της αρέσει να λέω για να ξέρει ότι έχει την πρώτη θέση στη καρδιά μου.  Με την Κατερινούλα έγινα μαμά και όλες οι  δικές της στιγμές χαραγμένες μέσα στο μυαλό μου για πάντα.

Είναι η πρώτη, η μεγάλη αδελφή, η ανυπόμονη, η μόνιμα αδικημένη (έτσι θέλει να λέει αν και δεν το πιστεύει καταβάθος), η αντιδραστική και κόντρα σχεδόν σε όλα τα στάνταρ. Οι αγαπημένες τις λέξεις «θέλω » και «όχι»!! Από την άλλη πλευρά είναι η έξυπνη, η δραστήρια, η μέσα σε όλα και με όλους, η πολύ ευαίσθητη (που δεν θέλει να φαίνεται) και με τις ατακάρες τις χιουμοριστικές που με κάνει να γελάω με την καρδιά μου.

Είναι κάποιες φορές που αναπολώ τις στιγμές που ήταν μωρό και δεν μιλούσε και άλλες πολλές που χαίρομαι πολύ που μεγαλώνει και μου αρέσει να την ακούω να μου μιλάει, να ακούμε μουσική, να γελάμε, να λέμε εξυπνάδες και πολύ συχνά να πιανόμαστε μαλλί μαλλί. Μετά από ένα λεπτό είναι σαν να μην έγινε τίποτα και κάπως έτσι είναι η σχέση της μαμάς Λίνας με την αγαπημένη της Κατερινούλα. Και κάπως έτσι εύχομαι να περνάνε τα χρόνια και να μαι πάντα εδώ για την μικρή που ξεπρόβαλε εκείνο το πρωινό σαν σήμερα!!!!

Χρόνια πολλά Κατερινούλα !!!

 

 

One Comment

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *