Εφηβεία εκ γενετής

Αν και οι επιστήμονες θα διαφωνήσουν μαζί μου γιατί δίνουν ένα άλλο χρονοδιάγραμμα για τις φάσεις ανάπτυξης του παιδιού (βρέφος, νήπιο, παιδί, προ εφηβεία, εφηβεία, ενήλικας ), πιστεύω ότι υπάρχουν κάποια παιδιά που η εφηβεία ξεκινάει από γεννησιμιού. Σε αυτήν την περίπτωση μιλάμε για εφηβεία εκ γενετής. Μην πάει ο νους σας ότι φωτογραφίζω κάποιο από τα παιδιά μου. Έξι γράμματα, το πρώτο Κ.

Δεν ήξερα, δεν ρώταγα

Η ιστορία έχει ως εξής: το γεννάς, είναι ήσυχο, κοιμάται  για να δώσει καλά δείγματα και να σε βρει απροετοίμαστη το μέλλον, τρώει χωρίς πολύ προσπάθεια, περπατάει, αγγίζει χωρίς να κάνει ζημιές. Φίλοι, γνωστοί και συγγενείς, σε ρωτάνε αν είναι ήσυχο. Εσύ απαντάς με τα καλύτερα λόγια γιατί δεν ξέρεις, είσαι μικρή και τριανταφυλλένια. «Άσε τι να πω τέτοια τύχη πια!!Ο Θεός μου φέρθηκε με τόση καλοσύνη, άγιο το παιδί μου!! Να φανταστείς δεν μάζεψα τίποτα στο σπίτι, βάζα, τραπεζομάντηλα, όλα στη θέση τους.».

Την ώρα που το λες κανονικά πρέπει να πέφτει ένα αστροπελέκι ντανκ στο κεφάλι για να καταλάβεις τι βλακείες λες. Κάτσε μανδάμ ακόμη 2 χρονών είναι, τι μιλάς λες και σου έχει στείλει το παιδί θαύμα!!

Και έρχεται μια ωραία πρωία γύρω στα 2,5 που το μιλάς και σε αγνοεί. Και αυτό είναι μόνο η αρχή. Κατεβαίνεις αγορά και θέλει να το πάρεις αγκαλιά και εσύ επειδή δεν μπορείς και τόλμησες να το πεις και να το εξηγήσεις, αυτό κοντεύει να σπάσει την τζαμαρία ενός καταστήματος και καταλήγεις αφού σε έχει ακούσει όλη η αγορά να κάθεσαι με το παιδί αγκαλιά σε κάτι σκαλοπάτια που βρήκες μπροστά σου για να συνδυάσεις, αγκαλιά χωρίς περπάτημα γιατί η μέση σου τα έχει παίξει. Η κυρία του καταστήματος εντωμεταξύ βγαίνει, με κοιτάει με συμπονετικό ύφος και με παρηγορεί ότι τα έχει περάσει και αυτή. Εφηβεία εκ γενετής της λέω και κουνάμε συνωμοτικά τα κεφάλια μας.

Για να μην τα πολυλογώ για μένα η εφηβεία της πολυαγαπημένης κόρης άρχισε στα 2,5 και συνεχίζει. Άσπρο εγώ, μαύρο αυτή και ένα «θέλω» όλη η ζωή. Περαστικά μου!!

Παρεμπιπτόντως, όταν ήμουν ανύπαντρη και έβλεπα καμιά μάνα να σέρνει το παιδί της από το χέρι ή κανένα παιδί να ουρλιάζει έλεγα μέσα μου «Μα καλά είναι δυνατόν δεν μπορεί να κουμαντάρει το παιδί της έλεος !!!».

Τώρα ξέρω….δεν μπορεί!!!