Τα παιδία παίζει

Το δικό μου το πρωτάκι

Ήρθε η ώρα να διαβεί και ο Κωνσταντίνος την πόρτα του δημοτικού.  Όπως λέει ο λαός (βασικά το λένε οι μαμάδες με μεγαλύτερα παιδιά) όταν το παιδί ξεκινήσει το δημοτικό μεγαλώνει χωρίς να το καταλάβεις. Μπαίνει δηλαδή το νερό στα αυλάκι και κυλάνε τα χρόνια γρήγορα.

Το δικό μου το πρωτάκι δεν ξέρει ούτε να διαβάζει ούτε να γράφει και είναι αγχωμένο που θα πάει στο σχολείο μήπως και του ζητήσει η δασκάλα να διαβάσει αλλά αφού δεν ξέρει τι θα κάνει;  Του εξηγώ ότι για αυτό θα πάει σχολείο, για να μάθει όλα αυτά και άλλα πολλά και αφού με κοιτάει μέσα στα μάτια για να σιγουρευτεί ότι του λέω αλήθεια, τρέχει στον αδερφό του για να συνεχίσουν το παιχνίδι.

Το δικό μου το πρωτάκι δεν μπορεί τις αλλαγές. Τον βρήκα μια μέρα να κλαίει βουβά σε μια γωνίτσα του σπιτιού . Δεν μου είπε το λόγο, απλά με κοιτούσε και έπεφτε στην αγκαλιά μου να κλάψουμε παρέα. Τις τελευταίες μέρες με ρωτάει κάθε μέρα πότε ανοίγουν τα σχολεία για να ξέρει πότε να πέσει σε κατάθλιψη.

Το δικό μου το πρωτάκι  είναι το τρίτο στη σειρά άρα ξέρει λίγο τι το περιμένει γιατί έχει δει τα αδέρφια του να πηγαινοέρχονται με την τσάντα, να διαβάζουν (θεωρητικά μιλώντας πάντα), να γίνεται χαμός στο σπίτι και όλα αυτά τα ωραία που συμβαίνουν με την έναρξη των σχολείων.  Παρόλα αυτά για αυτόν όλα θα είναι καινούργια.

Το δικό μου το πρωτάκι μου φαίνεται τόσο μα τόσο μικρό (στα μάτια μου θα είναι πάντα μικρό βέβαια).

Το δικό μου το πρωτάκι πήρε μια τσάντα που νομίζω ότι είναι οριακά μικρότερη από το μπόι του αλλά όποια και αν διάλεγε το ίδιο θα του ήταν.

Το δικό μου το πρωτάκι θα τρέχει στα διαλείμματα πίσω από τον αδερφό του και θα έρχονται το μεσημέρι μαζί και θα μου λένε ιστορίες και χαμογελάω και μόνο στη σκέψη.

Tο δικό μου το πρωτάκι is better than yours!!!

Μια αγκαλιά και ένα φιλί σε όλα τα παιδάκια μας που ξεκινάνε μα λίγο πιο σφιχτή στα πρωτάκια μας!!!!

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *