Καλοκαιρινοί γάμοι…..το σόι σου μέσα!!!

Σήμα κατατεθέν του καλοκαιριού μεταξύ άλλων είναι και οι γάμοι. Για μένα απο πάντα το να παρευρεθώ σε τετοιες εκδηλώσεις δεν ηταν οτι το καλύτερο και το αντιμετώπιζα πολλές φορές σαν αγγαρεία, βέβαια υπήρξαν ελάχιστες περιπτώσεις που εκ των συνθηκών δεν ίσχυε κάτι τέτοιο. Γενικότερα όμως μέχρι και σήμερα η στάση μου εξακολουθεί να είναι πανω κάτω η ίδια. Βέβαια θα πάω εκεί που πρέπει να πάω και δεν θα δημιουργήσω πρόβλημα σε κανέναν, ούτε στους παρευρισκόμενους ούτε στον άνθρωπο με τον οποίο έχουμε πάει μαζί. Αρκεί να υπάρχει κατανόηση και συνεννόηση!

Μεγάλο κεφάλαιο αυτο….γιατί δεν γίνεται να πηγαίνεις σε κάθε γάμο φίλου δικού σου με γκρίνια η οποία σημειωτέον ξεκινάει μέρες πριν “και αυτοι οι φίλοι σου καιρό που βρήκαν να παντρευτούν” “γιατί τι έχει ο καιρός που παντρεύονται;” “ε τώρα θα τρέχουμε Σαββατιάτικα σε γάμους και πανηγύρια αντί να κάνουμε κάτι άλλο” “σαν τι δηλαδή; γιατι όποτε λέμε να βγούμε στο τέλος δεν βγαίνεις και πετάς απο την χαρά σου κιόλας!” “ε τώρα εσύυυυ….” Τώρα εγώ ε;  Καταλάβατε!

Kαι προχωράμε όσο κοντεύουν οι μέρες που ενοχλεί το οτιδήποτε κάνεις από το ότι μιλάς στο τηλέφωνο με την φίλη σου για τον γάμο μέχρι το οτι αγόρασες καινούργιο ρούχο “καλά για τον γάμο τώρα, σιγά μωρέ” “υπάρχει πρόβλημα;” “οχι! απλά λέω, δεν μπορώ;” Μπορείς από μέσα σου! Και έρχεται η στιγμή που λαμβάνεις προσκλητήριο για τον γάμο του πρώτου ξαδέρφου του, η δική σου συμπεριφορά ίδια, η κλασσικη, η τυπική, εντάξει έχουμε γάμο θα πάμε….ναι αλλά του αγοριού απέναντι; Μετάλλαξη!!! Γάμος στο σόι “ντύσου, φτιάξου, στολίσου, να βγούμε αγορά να πάρω κι εγώ κάτι σαν τον γύφτο θα έρθω”; μπα μπα; “αυτά που έβαλες στης Αννας τον γάμο μια χαρά ήτανε” “τι λες τώρα θα βγούμε σου λέω για ψώνια” “καλά αν θες εσύ, εγώ θα βάλω αυτό που πήρα” ” έλα μωρέ πάρε κάτι κι εσυ, γάμος δικός μας είναι” Εμένα φίλε μου και ο γάμος της Άννας δικός μου ήταν γιατί την αγαπώ πολύ και είμαστε απο 10 χρονών μαζί! Και πάλι δεν ασχολείσαι παρόλο που ξέρεις οτι εκείνη την ημέρα θα λουστείς τις ξαδέρφες του που τίποτα κοινό δεν έχετε και θα σε ζαλίσουν με τις ανοησίες τους επί ώρες και εκείνο τον άλλο ξάδερφο που δεν αντέχεται με τίποτα αλλά άντε μέρα είναι θα περάσει.

Είπαμε όμως! Υπομονή υπομονή αλλά την εβδομάδα του γάμου το κεφάλι σου αρχίζει να σιγοβράζει από την καλή διάθεση και λογοδιάρροια που βλέπεις οτι τον διακατέχει και είχες καιρό να δεις (όχι για γάμους φυσικά αλλά γενικότερα) και με κόπο κρατάς το στοματάκι και το χεράκι σου για να μην ακούσει τίποτα καλό ενώ ταυτόχρονα του εκσφενδονίζεις κάτι με στόχο να βρει κεφάλι μπας και συνέλθει…παίρνεις μια βαθιά ανάσα και λες απο μέσα σου “δεν θα με σκάσεις εσυ, καλοκαίρι είναι….γαμώτη μου…”