Σκέφτομαι & Γράφω

Γεννημένος την 9η Ιουλίου

Ήταν συνειδητή επιλογή το τρίτο παιδί!!Μπορεί να μην το περίμενα τόσο κοντά με το δεύτερο αλλά αυτό δεν με απέτρεψε από το να χαρώ πολύ. Το πρώτο συναίσθημα βέβαια είναι ο πανικός μέχρι να σκεφτείς το πλάνο (πότε γεννάω, καλοκαίρι χοντρή, θηλασμός ωχ, παιδικό δωμάτιο), το δεύτερο τρελή χαρά γιατί ένας ακόμη ανθρωπάκος θα κυκλοφορεί σε λίγο εδώ μέσα.

Ο καιρός πέρασε γρήγορα, έφαγα ότι υπήρχε και δεν υπήρχε, η κοιλιά φούσκωσε τουμπάνιασε και έφτασα αισίως τα +20. Ντάξει θα έσκαγα αλλά η σκέψη της τελευταίας εγκυμοσύνης τι να πω μου δημιουργούσε μια πείνα φοβερή και μια υπογλυκαιμία ταυτόχρονα.

Έρχεται λοιπόν εκείνη η μέρα 9 Ιουλίου 2012 και έχουμε ξεκινήσει από το πρωί για Θες/νίκη για μια ακόμη προγραμματισμένη καισαρική (λόγω δίκερης μήτρας). Με παίρνουν νωρίς νωρίς με βάζουν κάτω και σκάει μύτη ο μικρούλης.

Ο μικρούλης λοιπόν αυτός ονόματι Κωνσταντίνος είναι η τρελόφατσα της οικογένειας. Είναι ο πιο τρυφερός από όλους. Θέλει και ζητάει τις αγκαλιές και τα φιλιά!!! Είναι αυτός που αγκαλιαζόμαστε και μετά απορούμε αν έχουμε αγκαλιαστεί για να ξανααγκαλιαστούμε. Αυτό που τον ξεχωρίζει βέβαια είναι ότι ζει το δράμα του μόνος του στη γωνιά του και χωρίς ήχο. Δηλαδή ενώ στενοχωριέται πολύ εύκολα μπορεί και να μην καταλάβεις ότι είναι κάπου και κλαίει. Βουβό δράμα!!  Έχει μια ενέργεια φοβερή που τον οδηγεί σε άλματα από σκάλες, από καναπέ σε καναπέ και ενίοτε σκαρφαλωμένο όπου μπορεί να φτάσει!!!Όταν όμως η μπαταρία του ξελιγωθεί είναι ικανός να κοιμηθεί ανενόχλητος οπουδήποτε!! Χαμογελαστός πολύ αλλά και ντροπαλός με κόσμο.  Εκεί θέλει την αγκαλιά της μανούλας για σιγουριά. Η οποία μανούλα δεν την αρνείται φυσικά ποτέ και λιώνει που μυρίζει ακόμη τη μωρουδίλα που περνώντας τα χρόνια θα χαθεί.

Λένε ότι όταν έρχεται το τρίτο παιδί στην οικογένεια επέρχεται και η ισορροπία, που αν με ρωτάτε δεν το πιστεύω γιατί αν το σκεφτείς ούτε μαθηματικά δεν στέκει αυτό. Παρόλα αυτά, αυτό που είναι σίγουρο και το υπογράφω είναι ότι το τρίτο σου παίρνει τα μυαλά και ενώ είναι αυτό που μεγαλώνει θεωρητικά μόνο του και πολύ ανεξάρτητο από ανάγκη για να επιβιώσει σε ένα σπίτι που φυσικά η μαμά δεν τα προλαβαίνει όλα, ωστόσο είναι πάντα το πιο μικρό και αυτό που κλέβει την πρώτη και την τελευταία αγκαλιά!!

 

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *